ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ - της Αναστασίας Βούλγαρη

Μεγάλα λόγια, βαριές κουβέντες, βαρύγδουπες  δηλώσεις περί άμεσης δημοκρατίας . Κραυγές παρωχημένων συνθημάτων, ανηλεείς  χαρακτηρισμοί,  κι ένας  δήθεν πανικός πως χάνονται τα πάντα. Κραυγές αγωνίας  προς τον Μίκη Θεοδωράκη, που όλοι τάχα λατρεύουν και θέλουν να προστατέψουν από τον κακό λύκο της «επάρατης» που παρείσφρησε στην Κίνηση και απειλεί να τη διαλύσει. Καταιγισμός κραυγαλέων κειμένων στα μπλόγκς  από διάφορους «αγωνιστές» και «υπερασπιστές» της δημοκρατίας. Ξεθάβουν τα πιο θλιβερά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας προκειμένου να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η Κίνηση του Θεοδωράκη γέρνει προς τα δεξιά. Φυλαχτείτε!

Τί κρύβεται όμως πίσω από τις κραυγές; Ο φόβος. Για το καινούριο που  γεννιέται μέσα από την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών. Κι αυτό δεν είναι μόνον η αυτό-οργάνωση και η άμεση δημοκρατία. Είναι κάτι μεγαλύτερο. Είναι η ιδεολογία της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της πατριωτικής αναγέννησης. Είναι η ανατροπή, με ειρηνική επανάσταση, του εξαρτημένου από τον ξένο παράγοντα πολιτικού συστήματος, το οποίο
  αναπαρήγαγε επί δεκαετίες  το ίδιο απάνθρωπο κομματικό κράτος, ώστε σήμερα να μπορέσει εύκολα να  παραδώσει, δεμένη πισθάγκωνα και φιμωμένη, την πατρίδα μας στο ΔΝΤ. Όχι μόνον για να κερδίσουν οι ολιγάρχες από τη διαχείριση του χρέους και του χάους και να υφαρπάξουν  τον ορυκτό  πλούτο της χώρας, αλλά κυρίως για να σβήσει  η Ελλάδα- Ιδέα. Κι έτσι να σβήσει το Φως από την ανθρωπότητα. Ώστε να μπορέσουν ευκολότερα οι -μάλλον ψυχικά ανισσόροποι-  ολιγάρχες να υποδουλώσουν όλους τους λαούς.

Εμείς  οι σπιθίτες έχουμε κληθεί από την ιστορία να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Αλλά όχι μόνον αυτό. Έχουμε κληθεί να θέσουμε τις βάσεις πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί «ο νέος τύπος ανθρώπου». Κι εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα. Γιατί αυτό δεν αφορά μόνον τους Έλληνες.  Ο Θεοδωράκης, γι άλλη μια φορά αφουγκράστηκε την ιστορία.  Δεν εμπνεύστηκε (όπως τόσο άστοχα γράφεται) την ιδρυτική διακήρυξη πριν τέσσερεις μήνες.   Η ιδρυτική διακήρυξη στην ουσία άρχισε να «γράφεται» πριν πολλές δεκαετίες -πάνω σε βουνά, σε ξερονήσια, μέσα σε φυλακές- από έναν ολόκληρο λαό, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης... Πίσω λοιπόν από τις κραυγές κρύβεται η αγωνία και ο φόβος του εξαρτημένου κομματικού κατεστημένου μήπως το εγχείρημα Σπίθα πετύχει. Γι αυτό  ξαμόλησε τους κομματικούς μισθοφόρους. Κοντά σ' αυτούς  οι διάφοροι ηγεμονίσκοι βρήκαν ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τον Θεοδωράκη για να κάνουν καριέρα. Καθώς όμως δεν γνωρίζουν ούτε τη διαδρομή του ούτε την πολιτική του σκέψη,  έπεσαν στην παγίδα που του έστησαν. Τα φερέφωνα τους που ουρλιάζουν στο διαδίκτυο περί δημοκρατίας, περί «δεξιάς» και «αριστεράς» δεν είναι παρά οι σπασμωδικές κραυγές του λαβωμένου τέρατος. Εμείς δεν φοβόμαστε. Ο καιρός και η ιστορία είναι μαζί μας. Κανένας δεν μπορεί να κάνει κακό στην Κίνηση μας. Εκείνοι έχουν μηχανισμούς. Εμείς ιδεολογία, όραμα και στόχο.