ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ( με αφορμή το κείμενο του Γ. Σαββόπουλου) - του Γιώργου Βήχα

Συναγωνιστή Γιάννη,

διάβασα το κείμενο σου περί άμεσης δημοκρατίας και θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου τόσο στα σημεία που συμφωνώ, όσο και σε κείνα που διαφωνώ.
Κατ' αρχάς θεωρώ το κείμενο εξαιρετικό, γιατί φωτίζει ξεκάθαρα τις αιτίες που μας κρατούν ''αγκυλωμένους'' και δεν μας αφήνουν να κάνουμε το βήμα προς τα εμπρός.

Συμφωνώ πως μια κοινωνία για να λειτουργήσει θετικά πρέπει να στηρίζεται στην αρμονική συμβίωση ισορροπημένων ατόμων, να στηρίζεται δηλαδή σε άτομα με υψηλό αίσθημα ευθύνης τόσο απέναντι στην κοινωνία, όσο και απέναντι στον εαυτό τους. Και όπως πολύ σωστά γράφεις αυτό προυποθέτει σωστή παιδεία και υψηλό βιοτικό επίπεδο. Πνευματική ανάπτυξη!!

Συμφωνώ επίσης πως θα πρέπει να αρχίσουμε από την γειτονιά μας να εφαρμόζουμε την άμεση δημοκρατία, για να δημιουργηθούν πολλές μικρές εστίες αντίστασης που θα φουντώσουν την σπίθα σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.
Τέλος συμφωνώ πως δεν είμαστε ούτε ελεύθεροι, ούτε ανεξάρτητοι, αλλά ούτε καν πολίτες σύμφωνα με τα κριτήρια που πολύ σωστά θέτεις.

Και θα αρχίσω τις διαφωνίες μου από αυτό το τελευταίο. Μπορεί να μην είμαστε ελεύθεροι, ανεξάρτητοι και πολίτες, αλλά
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ελεύθεροι και ανεξάρτητοι! Μπορεί να είμαστε πολιορκημένοι, αλλά είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι! Και γνωρίζουμε πολύ καλά πως όσες φορές οι πρόγονοί μας ανέτρεψαν καθεστώτα ή ξένους κατακτητές το έκαναν ως ελεύθεροι πολιορκημένοι!
Όλοι εμείς που ανταποκριθήκαμε στο παλλαικό κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη, το κάναμε γιατί αισθανόμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι.

Και επειδή πραγματικά έχουμε χάσει την αληθινή ιδιότητα του πραγματικού πολίτη, μετατρέψαμε όλοι εμείς τους εαυτούς μας σε ΟΠΛΙΤΕΣ! ( ένας απλός αναγραμματισμός είναι άλλωστε μεταξύ των δύο λέξεων, πολίτης-οπλίτης). Δεν οπλίσαμε τα χέρια μας με όπλα, αλλά την ψυχή μας με όλες εκείνες τις αξίες που όλοι διαβάσαμε στην διακήρυξη της 1ης του Δεκέμβρη, αλλά και με ατσαλένια θέληση για αγώνα για την μεγάλη ανατροπή! Όπλο μας επίσης η ανυπακοή, ανυπακοή σε κάθε άθλιο σύστημα, σε κάθε τι που πρεσβεύει το σκοτάδι όχι μόνο μέσα στην κοινωνία αλλά και μέσα στην ίδια την κίνηση μας, ακόμη και μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας! Ο αληθινός πολεμιστής, ο οπλίτης, δεν καταθέτει τα όπλα του ποτέ και πουθενά μέχρι να πετύχει τον σκοπό του. Δεν μπορούμε λοιπόν να ζητάμε από τους οπλίτες-σπιθιστές να καταθέσουν το όπλα που προανέφερα σαν μπαίνουν μέσα στην κίνηση! Το όπλο της ανυπακοής επομένως πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε και μέσα στην ίδια την κίνηση μας εάν κρίνουμε ότι χρειάζεται. Πρέπει να διεκδικήσουμε δικαιώματα μέσα στην κίνηση μας, γιατί αν δεν νιώσουμε ελεύθεροι μέσα στην ίδια μας την κίνηση πως θα διεκδικήσουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ μέσα στην Ελληνική κοινωνία; Το μεγάλο ζητούμενο είναι ΤΙ ΚΡΙΤΉΡΙΑ θα χρησιμοποιήσουμε για να κρίνουμε πότε χρειάζεται η ανυπακοή. Εδώ κατά την γνώμη μου πρέπει όλοι να τοποθετηθούμε. Εδώ πρέπει να έχουμε έναν κοινό τόπο, κοινό βηματισμό για να είμαστε αποτελεσματικοί οπλίτες.

Η δική μου τοποθέτηση σε αυτό είναι, πως ανυπακοή χρειάζεται απέναντι σε πρόσωπα ή καταστάσεις χαρακτηρίζονται από προσωπικές φιλοδοξίες, τάσεις χειραγώγησης της κίνησης, από πράξεις που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές της διακήρυξης, σε οτιδήποτε προάγει το σκοτάδι και τις παθογένειες εκείνες που μας οδήγησαν στην κατάσταση που ζούμε σήμερα. Μια ανυπακοή όμως που θα χαρακτηρίζεται από την ΑΡΕΤΗ. Από όλες τις ιδιότητες της αρετής: την φρόνηση, την σωφροσύνη, την ανδρεία και την δικαιοσύνη. Μια στείρα από την αρετή ανυπακοή δεν οδηγεί πουθενά. Όπως εκείνη του Καζάκη. Σοβαρότατες καταγγελίες χωρίς ούτε ένα στοιχείο! Αυτό δεν είναι ανυπακοή, είναι λάσπη! Ανύπαρκτη η φρόνηση, ανύπαρκτη η ανδρεία ,ανύπαρκτη η σωφροσύνη, ανύπαρκτη και η δικαιοσύνη!

Σαν ελεύθεροι οπλίτες λοιπόν του φωτός πρέπει να έχουμε φωνή, γνώμη και να συναποφασίζουμε για την πορεία της κίνησης μας! Και δεν υπάρχουν μόνο οι δύο βασικές θεωρήσεις όπως λες. Δεν υπάρχει μόνο η εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας χωρίς τις βασικές προυποθέσεις από την μια και η επιστράτευση με κανόνες στρατιωτικής πειθαρχίας και ιεραρχίας από την άλλη.

Υπάρχει και η θεώρηση που βγαίνει από το πάντρεμα αυτών των δύο! Άμεση δημοκρατία αλλά και πειθαρχία στην αρχή της πλειοψηφίας, άμεση δημοκρατία αλλά και σεβασμός στα εκλεγμένα όργανα από την βάση. Όταν έναν ελεύθερο οπλίτη του Φωτός τον μετατρέψεις σε ένα πειθήνιο και χωρίς γνώμη στρατιωτάκη σε μια οποιαδήποτε επιβεβλημένη ιεραρχία τότε τον πόλεμο τον έχεις χάσει σίγουρα. Θα οικοδομήσεις και την ανάλογη κοινωνία.

Άλλωστε η επανάσταση ιδεών που γράφεις στο τέλος επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την ζύμωση των ιδεών των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ.

Τέλος γράφεις πως οι Αρχαίοι Αθηναίοι κατάφεραν τόσα πράγματα επειδή η κοινωνία τους ήταν αποτέλεσμα σύνθεσης ισχυρών και ανεξάρτητων μονάδων. Μη ξεχνάς πως αυτή η κοινωνία σκότωσε τον Σωκράτη, αυτή η κοινωνία δημιούργησε τον Πελοποννησιακό πόλεμο, αυτή την εμφύλια Εθνική καταστροφή. Αν αυτή η κοινωνία ήταν τόσο καλή ο Πλάτωνας δεν θα έγραφε την Πολιτεία, δεν θα αναζητούσε το ιδανικό σύστημα διακυβέρνησης!

Θα ήθελα να τελειώσω με κάτι που γράφεις και συμφωνώ απόλυτα: Σε αυτή την πορεία χωράνε όλοι όσοι αισθάνονται την ανάγκη εξέλιξης, ανάτασης, σύμπνοιας, συνεργασίας και ενότητας!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Γιώργος Βήχας.